معنی نوعی زیرانداز

جاجیم

پلاس

زیلو

تشک، زیرافکن

تشک

نمد

حصیر

بالین، بستر

حصیر

پلاس

حصیر

زیرانداز. [اَ] (اِ مرکب) هر پارچه ای که در زیر پای گسترانند و نهالی و توشک. (ناظم الاطباء). فرش. مقابل روانداز. (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا): زیراندازش زمین است و رواندازش آسمان. (یادداشت ایضاً). || فرشی است که زیر قلیان گذارند. (آنندراج). پارچه ای که در زیر غلیان گسترانند. (ناظم الاطباء).

زیرافکن، تشک، نهالی، فرش، آنچه هنگام خوابیدن زیر خود می‌اندازند،

تشک، زیرافکن، مفرش، نهالی،
(متضاد) روانداز

(اَ) (اِ.) تشک.

416